توانایی ایزوسیانات ها (ترکیبات دارای گروه ایزوسیاناتی NCO آزاد در سر زنجیرها) در آغاز واکنش با مواد دارای هیدروژن فعال، اساس فعالیت شیمیایی آن ها را در فرایند تولید پلی یورتان ها شکل می دهد. ایزوسیانات ها با آب نیز واکنش داده و تولید گاز دی اکسید کربن می کنند اما سرعت و شدت واکنش ایزوسیانات ها با آب از سرعت و شدت واکنش آن ها با گروه های هیدرواکسل دار کمتر است.

واکنش پذیری ایزوسیانات ها با آب، لزوم نگهداری و انبارش این مواد در محیطی دور از رطوبت هوا و دارای اتمسفری کاملا خشک را نشان می دهد.

همچنین در کارخانه های تولید و بسته بندی ایزوسیانات ها و مشتقات پلیمری آن ها، پس از بارگیری این ماده در درون بشکه ها، باقی مانده هوای موجود در درون بشکه تخلیه شده و به جای آن گاز بی اثر ازت (N₂) تزریق می گردد و سپس بشکه ها سیل و پلمپ می شوند. همانطور که می دانید این اقدام به منظور جلوگیری از واکنش گروه های آزاد ایزوسیاناتی با رطوبت هوا انجام می شود و ماندگاری این ماده تجاری را بیشتر می کند.

– واکنش گروه های ایزوسیاناتی با آب

محصولات نهایی حاصل از واکنش گروه های ایزوسیاناتی با آب، گاز دی اکسید کربن و رسوبات اوره می باشند. اما در میانه واکنش دو ماده دیگر تشکیل و تبدیل می گردند. یکی از این مواد ترکیبات ناپایدار اسید کربامیک می باشد که پس از تشکیل به سرعت به گاز دی اکسید کربن و آمین تجزیه می شود. آمین تولید شده نیز بار دیگر با گروه های ایزوسیاناتی دیگر موجود در محل، ترکیب شده و رسوبات اوره ای را شکل می دهند.

به دلیل تولید گاز CO₂ در ترکیب آب و گروه های ایزوسیاناتی، در برخی از فرمولاسیون های تولید پلی یورتان ها، مقادیر بسیار اندکی آب در ترکیب پلی ال ها مشاهده می شود. در واقع در برخی از مواقع آب نقش عامل پف زا را دارد.

البته سرعت واکنش آب با گروه های ایزوسیاناتی در حضور کاتالیست های آمین نوع سوم و کاتالیست ها آلی قلع دار به شدت زیاد می شود.